เจงกิยอดนักสู้ ผลงานสุดคลาสสิกจาก “โคยาม่า ยู” (KOYAMA Yuu) เรื่องราวของเจ้าหนูเก็งกิ กับคุณพ่อนักมวยคนยากที่ทุ่มเททั้งชีวิตให้กับการไล่ตามความฝันที่จะเป็นแชมป์เปี้ยนสุดยอดนักมวย ไม่ว่าชีวิตจะยากลำบาก โดนดูถูกโดนหยาม ต้องผิดหวังหรือต้องถูกต่อยคว่ำจนล้มไม่เป็นท่าแค่ไหน แต่ทั้งสองก็ยิ้มสู้ไม่เคยถอย

ย้อนไปในช่วง 20 เกือบ 30 ปีก่อน ในยุคที่หนังสือการ์ตูนญี่ปุ่นในไทยยังไม่ได้เข้าสู่ยุคสมัยแห่งคำว่าการ์ตูนลิขสิทธิ์ แต่ก็ต้องถือได้ว่าในช่วงนั้นเป็นยุคบุกเบิกเป็นดั่งก้าวแรกอันเรืองรองของการ์ตูนญี่ปุ่นในประเทศไทยอย่างแท้จริง การ์ตูนหลายๆ เรื่องกลายเป็นแรงบันดาลใจในชีวิตให้กับเด็กๆ ในยุคนั้น เด็กที่ปัจจุบันก็เติบโตกันมา จนหลายคนก็มีครอบครัวกันไปแล้วบ้าง แต่ก็เชื่อว่า เกินครึ่งของเด็กในยุคนั้น ทุกวันนี้ยังคงอ่านการ์ตูนกันอยู่ หรืออย่างน้อยก็ต้องจดจำระลึกถึงหนังสือการ์ตูนเรื่องต่างๆ ในอดีตที่จะมีแว่บผ่านมาในชีวิตกันบ้างอยู่แล้ว

แน่นอนว่า ผลงานของอาจารย์โคยาม่า ยู ก็ต้องเป็นอีกหนึ่งในดวงใจของเด็กๆ หลายๆ คน ในช่วงเกือบ 30 ปีก่อน หลายๆ เรื่องของอาจารย์นั้นได้รับการตีพิมพ์ในบ้านเรา บางเรื่องก็ได้รับการตีพิมพ์อยู่หลายครั้ง โดยมีเรื่องเด่นๆ ที่น่าจะติดปากและติดตรึงอยู่ในความทรงจำของคนอ่านอย่าง ไอ-ผู้มาเยือน สปรินเตอร์ เรียวม่า และรวมทั้งเรื่องนี้ เก็งกิ ยอดนักสู้ (Ganbare Genki แปลเป็นไทยตรงๆ ก็คือ สู้เค้านะ เก็งกิ!) ซึ่งจริงๆ งานแต่ละเรื่องของอาจารย์โคยาม่า อาจจะมีเนื้อหาที่ต่างกันไป แต่ในความต่างนี้ก็มีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นร่วมกันอยู่อย่างไม่สูญหายไปไหน และเป็นเหมือนลายเซ็นในงานสไตล์โคยาม่า ยู เสมอมา

เริ่มตั้งแต่ลายเส้น ที่ถ้าเด็กหรือวัยรุ่นคนรุ่นใหม่ยุคนี้มองแว่บแรก อาจจะรู้สึกว่าเป็นลายเส้นที่ดูเชย และค่อนข้างวุ่นวาย แต่ในความเก่าที่บางคนมองว่าเชยเหล่านี้ ก็มีเสน่ห์และมีเอกลักษณ์ในแบบของอาจารย์เอง และที่สำคัญ ยังถ่ายทอดเรื่องราวชีวิตในแบบดราม่าสะเทือนอารมณ์ได้อย่างประทับใจในงานทุกเรื่อง จนอาจกล้าพูดได้ว่า คนที่ได้อ่านการ์ตูนของอาจารย์ โคยาม่า ยู ถ้าไม่รู้สึกสะเทือนใจอะไรเลย ก็ต้องถือว่าเป็นคนที่ใจแข็งใจหินเอามากๆ ซึ่ง เก็งกิ ยอดนักสู้ ก็ถือเป็นอีกตัวอย่างที่ดีมากๆ

กับเรื่องราวของเด็กชายตัวเล็กๆ กับพ่อนักมวยคนยาก ที่ทุ่มเททั้งชีวิตให้กับการไล่ตามหาความฝันที่จะเป็นแชมป์เปี้ยนสุดยอดนักมวย ไม่ว่าชีวิตจะยากลำบาก โดนดูถูกโดนหยามต้องผิดหวัง ต้องถูกต่อยคว่ำจนล้มไม่เป็นท่าแค่ไหน แต่ทั้งสองก็ยิ้มสู้ไม่เคยถอย ซึ่งภาพรอยยิ้มของพ่อลูกทั้งคู่ในเรื่องนี้นี่แหละครับ น่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับผู้อ่านกันได้อย่างดีเลยเชียว